Liefde als wijsgerig grondbegrip

Wie in staat is om liefde te geven, behoort volgens psychologen tot de gezondste en gelukkigste mensen op aarde. Liefhebben reduceert stress en verlengt het leven. Alleen al om deze praktische redenen loont het dus om de ars amandi te cultiveren.

Daarbij gaat het echter niet in de eerste plaats om lichamelijke liefde oftewel seks! In tegenstelling tot wat onze cultuur via romantische en erotische films suggereert, bestrijkt liefde namelijk een aanzienlijk groter gebied. Verreweg de meeste vormen van liefde – zoals bijvoorbeeld ouderliefde, vriendschap, collegialiteit en altruïsme – zijn niet seksueel van aard. Bovendien blijkt liefde zich op het metafysische niveau van de zogeheten nabij-de-dood-ervaring (nde) niet langer te beperken tot menselijke daden of emoties, maar openbaart zij zich als oerbeginsel van alle werkelijkheid.

In een lijvig, tweedelig werk vertrekt de auteur vanuit het axioma dat Onvoorwaardelijke Liefde het diepst denkbare oerbeginsel van alles is. Hij vergelijkt dit met andere beginselen uit de filosofiegeschiedenis.

Zo komen in het eerste deel – dat over de westerse traditie gaat – talloze thema’s aan bod, waaronder Thales’ natuurfilosofie, Pythagoras’ getallen- leer, Plato’s ideeënleer, Aristoteles’ hylemorfisme, Plotinus’ emanatieleer, Augustinus’ godsleer, Descartes’ cogito, Spinoza’s substantieleer, Leibniz’ monadologie, Hobbes’ atheïsme, Berkeleys idealisme, Kants transcendentaalfilosofie, Hegels dialectiek, Feuerbachs projectietheorie, Kierkegaards existentiefilosofie, Nietzsches nihilisme, Husserls fenomenologie, Whiteheads procesfilosofie, Wittgensteins taalfilosofie, Heideggers zijns-denken en Sartres existentialisme.

In het tweede deel – dat over de oosterse traditie gaat – komen thema’s aan bod als Shankara’s Advaita Vedanta, Ramanuja’s Vishista-Advaita, Madhva’s Dvaita Vedanta, het materialisme der charvaka’s, de boeddhistische verlossingsleer, Confucius’ humanisme, Mozi’s utilitarisme, Honens genadeleer, Nishitani’s nihilisme, de emanatieleer van Al-Kindi, Al-Farabi en Avicenna, Al-Razi’s godsdienstkritiek, het Licht volgens Al-Ghazali en het zijnsdenken bij Ibn al-Arabi.

Zonder polemisch te zijn, biedt dit boek met behulp van een historische afbakening een warm pleidooi voor Onvoorwaardelijke Liefde als filosofisch grondbegrip. Daarmee vormt het een originele stap op weg naar een metafysica van de liefde.

Voor boek 1 scant of dubbelklikt u op de onderstaande QR code

scan mij of dubbelklik

Voor boek 2 scant of dubbelklikt u op de onderstaande QR code

scan mij of dubbelklik
Rinus van Warven

Share
Published by
Rinus van Warven

Recent Posts

Conflicten ‘elders’ ondermijnen onze democratie

"Ik ben bang,’ schrijft Stefan Paas, ‘dat we dit steeds vaker zien in politieke partijen:…

4 weken ago

Er is geen weg naar de vrede, vrede is de weg

“Zalig de vredestichters, want zij zullen kinderen van de Eeuwige genoemd worden.” Deze ene zin…

4 weken ago

Alleen vrede kan de wereld redden

Wie pleit voor vrede, wordt al snel beschuldigd van naïviteit of verraad: “Moeten we dan…

4 weken ago

Het wordt tijd om je eigen pad te kiezen en je stem te bewaren.

"De wereld zal je vragen wie je bent, en als je het zelf niet weet,…

1 maand ago

Karma is geen gevangenis. Het is een kompas.

'Ik moet me er maar bij neerleggen… het is nu eenmaal mijn karma.' Ik hoorde…

1 maand ago

NieuwCea: Geloof is geen herhalen van oude formules is

‘Waar is het Leven dat we in het leven hebben verloren?,’ vroeg T.S. Eliot zich…

1 maand ago