Ziek zijn hoort bij het leven. Doodgaan ook. Maar hoe verhoud je je tot het leven als het je een streek levert? Waar gaat het werkelijk om als je de bedreiging van een ernstige ziekte tegenkomt?
Kort na haar 43e verjaardag gaat Marion naar de dokter. ‘Links zit iets dat rechts niet zit’, bevestigt hij wat ze zelf al twee maanden weet. Maar ze mankeert nooit iets, leeft gezond, is gelukkig met haar Lief en twee kinderen van tien en twaalf. Nader onderzoek wijst echter uit wat ze juist wilde uitsluiten: ze zit in de trein die borstkanker heet.
Die trein dendert anderhalf jaar lang door een wondere wereld van jodiumzaadjes, opvliegerstormen, bestralingssatellieten en piranha cytostatica. Marion absorbeert de eerste ontreddering, blikt terug op een periode waarin kanker al eens heel dichtbij kwam en maakt de diagnose – van 1 op de zeven vrouwen – een deel van wie ze is. Sindsdien reist de mogelijkheid van kanker met haar mee.
Ontboezeming is een ontwapenend verhaal over de kracht van familiebanden, over de moed vinden om te omarmen wat je ten deel valt. Over het vermogen – desnoods tegen de klippen op – om lief te hebben. En vooral: over de drang je bestaan, voor zolang het duurt, betekenis te geven.
Ontboezeming werd geschreven door Marion van Weeren – Braaksma
"Ik ben bang,’ schrijft Stefan Paas, ‘dat we dit steeds vaker zien in politieke partijen:…
“Zalig de vredestichters, want zij zullen kinderen van de Eeuwige genoemd worden.” Deze ene zin…
Wie pleit voor vrede, wordt al snel beschuldigd van naïviteit of verraad: “Moeten we dan…
"De wereld zal je vragen wie je bent, en als je het zelf niet weet,…
'Ik moet me er maar bij neerleggen… het is nu eenmaal mijn karma.' Ik hoorde…
‘Waar is het Leven dat we in het leven hebben verloren?,’ vroeg T.S. Eliot zich…