The making of… Een gift uit Avalon

Toen ik twaalf jaar geleden voor het eerst een teken van gene zijde kreeg, van een overleden vriendin, wist ik niet wat mij overkwam. Het bracht innerlijk heel veel te weeg. Enerzijds omdat het een bijzonder indrukwekkende en troostrijke ervaring was. Anderzijds omdat het absoluut niet strookte met mijn toenmalige wereldbeeld en mijn aanname dat het na de dood zou ophouden. Ik had ook nog nooit van dit soort contactervaringen gehoord en was bang dat men mij voor gek zou verklaren als ik erover zou vertellen.

Nadat ik de jaren daarna ook tekens van andere overleden dierbaren ontving, werd het weliswaar al wat gewoner, maar voelde ieder contact als een kostbaar geschenk. Die koesterde ik in mijn hart.

Inmiddels was mijn nieuwsgierigheid geprikkeld. Zou er dan toch iets na de dood kunnen zijn? Zou ik misschien niet de enige zijn die dergelijke ervaringen had? Hoe ‘praten’ de overledenen tegen ons, wat is hun ’taal’? Zo ben ik actief op zoek gegaan naar mensen die dit ook hebben meegemaakt en mij deelgenoot wilden maken van hun ervaringen en wat het voor hen had betekend.

Tegen mijn verwachting in was het best makkelijk om mensen te vinden. Ik ontdekte dat het eigenlijk veelvoorkomende ervaringen zijn. Veel mensen hebben in de periode na iemands overlijden wel iets ‘raars’ meegemaakt zoals knipperende verlichting, klokken die op het moment van overlijden stil staan, een gevoel dat de ander nabij is of zeer toevallige gebeurtenissen die meteen aan de overledene doen denken. Een andere ontdekking was dat veel mensen, net als ik, hun belevingen voor zichzelf houden uit angst dat er niet serieus naar ze geluisterd zal worden. Terwijl de (tijdelijk) gevoelde verbinding met de overleden dierbare wel ontzettend veel voor hen betekend heeft en het rouwproces draaglijker heeft gemaakt.

Toen dacht ik: het is toch raar dat we het als samenleving niet over dergelijke wezenlijke ervaringen hebben, die mensen diep in het hart kunnen raken? Ik vond dat deze verhalen het verdienden om verteld te worden. En zo geschiedde: het boek “Een gift uit Avalon” was geboren. Avalon, de plek waar hemel en aarde elkaar raken.

Ik hoop dat er een tijd komt dat het vanzelfsprekend is om over onze ervaringen op het raakpunt van hemel en aarde te vertellen.