Schrijver, Wouter ter Braake, presenteerde op 27 november 2002 in zijn geboorteplaats Doesburg zijn nieuwe boek. De bovenzaal van het prachtige, middeleeuwse stadsbierhuis De Waag vormde het decor voor de presentatie van ‘Annigje Opdevelde, De helende kracht van verhalen’. Zestig belangstellenden werden meegevoerd in verhalen over en rond het boek.
Zijn eerste boek, ‘Waar een wil is, is een omweg’ leverde veel reacties op. Sommige mannen herkenden de pijn van de ervaring van een emotioneel afwezige vader. Maar er kwamen ook vragen. ‘Maar wie was jouw moeder dan? Wat weet je van haar, wat kan je over haar vertellen?’ Vanuit deze vragen rijpte zijn belangstelling om het verhaal van het leven van zijn moeder te leren kennen. Het werd een roman. Bepaalde gebeurtenissen in de roman zijn ‘echt gebeurd’, daarnaast werden zaken literair ingevuld. Het werd een op werkelijkheid gebaseerd romanverhaal.
De roman schetst een tijdbeeld. We lezen in Annigje niet alleen het verhaal van een vrouw die de oorlog door moet komen, maar ook krijgen we een inkijk in het leven van een vrouw halverwege de vorige eeuw. Een tijd zonder voorbehoedsmiddelen, waar dochters naar huis werden gehaald na de lagere school om mee te helpen in een gezin dat al lang uit haar voegen barstte, waar het leven vaak hard was en de armoede op de loer lag.
De hoofdlijn van het verhaal gaat over Annigje, haar geschiedenis, haar levenstrauma’s en haar heling. Maar met haar ontwikkelt zich de jonge psycholoog, Eelco en ook zijn kijk op psychologische hulp. Hij leert hoe verhalen kunnen helen.
Annigje Opdevelde, De helende kracht van verhalen’, ISBN 978-94-932-8857-7 https://uitgeverijvanwarven.nl/product/annigje-opdevelde
"Ik ben bang,’ schrijft Stefan Paas, ‘dat we dit steeds vaker zien in politieke partijen:…
“Zalig de vredestichters, want zij zullen kinderen van de Eeuwige genoemd worden.” Deze ene zin…
Wie pleit voor vrede, wordt al snel beschuldigd van naïviteit of verraad: “Moeten we dan…
"De wereld zal je vragen wie je bent, en als je het zelf niet weet,…
'Ik moet me er maar bij neerleggen… het is nu eenmaal mijn karma.' Ik hoorde…
‘Waar is het Leven dat we in het leven hebben verloren?,’ vroeg T.S. Eliot zich…