Zelden, en zeker niet in een dermate kort bestek, is een gedetailleerdere beschrijving van Gene Zijde tot stand gekomen als in dit boekje. Maar het boek De Hereniging van Tristan Amor is méér. Want de erin vervatte poëtische ontboezemingen vormen tevens een aangrijpende liefdesgeschiedenis van iemand die hunkert naar de definitieve versmelting met zijn tweelingziel, zijn beschermengel.
De vrouwelijke identiteit, kortom, die al ontelbare levens over hem waakte en nu in het hiernamaals verblijft. Zij met wie hij ooit de volmaakte liefde op deze planeet ervoer, maar van wie hij daarna – aards gesproken – bruusk werd gescheiden. Hij is Tristan Amor, de ziel die zich gedurende het onderhavige bestaan heeft belichaamd in Maarten Brandt die tijdens een korte periode van genade de in De Hereniging opgesloten boodschap, ingefluisterd door die ultieme geliefde, die tweelingziel, heeft mogen vastleggen.
Het relaas laat zich omschrijven als de imposante laatste etappe van een thuisreis naar de tijd en ruimte slechtende en oogverblindend mooie dimensie van onvoorwaardelijke en eeuwige liefde die heerst voorbij het graf. Dit alles geschraagd door een taal die in het teken staat van een vlammende hartstocht en die als draagvlak dient voor een zeer verrassende filosofische inhoud die onze kijk op het huidige bestaan grondig kan veranderen.
Of om Pim van Lommel, auteur van het standaardwerk over Bijna Dood Ervaringen Oneindig bewustzijn, te citeren: “Ik heb je bijzondere boekje in één adem uitgelezen. Het heeft een enorme spirituele diepgang, die ik zelden ben tegengekomen. Jouw diepe inzicht in die andere, hogere dimensie is volgens mij alleen maar mogelijk gebleken doordat je er zelf bent geweest tijdens je BDE, die je uiterst waarschijnlijk bij je geboorte hebt ervaren.”
De Hereniging, voorzien van een prachtig voorwoord van Nicolette van Nieuwenhuizen-Dijkstra, schrijfster van Ik ben er gewoon nog, is een in zijn soort uniek geschrift dat zelfs hen die vooralsnog de meest grondige twijfels koesterden ten aanzien van de realiteit van de geestelijke wereld heeft kunnen overtuigen. Daarom alleen al kan De Hereniging, ongeacht de plaats waar hij of zij zich bevindt of de situatie waarin men verkeert tot een enorme steun zijn. Het raadselachtige is voorts dat de stijl zeer toegankelijk is, maar de inhoud tegelijkertijd dermate gelaagd, dat zich steeds opnieuw onvermoede vergezichten openen. En mede daarin schuilt nu juist de magie van De Hereniging: in het feit namelijk dat om het even hoe dikwijls het ook ter hand wordt genomen het op schrift gestelde dikwijls wordt ervaren alsof men het voor het eerst leest.
De Hereniging, de laatste etappe van een thuisreis
