We verlangen allemaal naar liefde en verbinding. En we willen zo weinig mogelijk lijden. Ondanks deze diepe, gedeelde verlangens neemt het welzijn in onze samenleving af (depressie, burn-out, eenzaamheid) en neemt de polarisatie tussen (groepen) mensen toe. Velen zijn de verbinding met zichzelf en anderen kwijtgeraakt. Hoe komt dat toch?
We leven in een drukke prestatiemaatschappij die ons van jongs af aan naar buiten lijkt te trekken – weg van onszelf. Zo leren we op school met ons hoofd te denken, maar niet met ons hart en lijf te voelen. En worden we beoordeeld op wat we presteren – niet op wie we zijn. Een succesvol Westers imago wordt uitgedrukt in uiterlijk vertoon van succes (buitenkant) – niet in innerlijke ontwikkeling (binnenkant). Ook hebben we in onze pijn-mijdende samenleving niet geleerd hoe we met onze angst en pijn om kunnen gaan. Met het risico dat persoonlijke crises – zoals verlies of ziekte – ons verder vervreemden van onszelf en anderen.
Maartje Swennen (1977) leidde aan de buitenkant een succesvol Westers leven, maar voelde zich niet gelukkig. In mystieke ervaringen herontdekt zij wie zij ten diepste ís – wie wij allen ten diepste zíjn. Die confrontatie leidt tot een zoektocht naar onvoorwaardelijke liefde, diepe verbinding en innerlijke vrijheid. In De Worsteling beschrijft zij haar innerlijke weg – terug naar binnen.
De worsteling – op weg naar huis
