Zo’n zeven jaar geleden ben ik begonnen met het schrijven van mijn boek genaamd “Onvervuld Verlangen” . Een boek zonder titel dat in het begin enkel bestond uit lege pagina’s die gevuld moesten worden. Maar met wat? En waarmee?
De motivatie om een boek te schrijven kwam voort uit de wens om mijn geweldige zoon te vertellen over mijn leven. Dit niet eens zozeer vanuit mijn rol als vader, maar zoveel als mogelijk zonder rol. Dus gewoon in alle openheid, zoals ik zaken heb ervaren. Mijn boek zal mogelijk enige verdieping brengen bij sommige onderwerpen die ons allen aangaan. Wellicht zal dit mijn zoon helpen; nu en later als ik er niet meer ben. De moeilijke relatie met mijn eigen vader en de vragen die na zijn dood bleven en soms zelfs luid4r werden, stimuleerden mij waarschijnlijk ook om dit boek te schrijven.
Wie ben ik?
Het schrijven van een boek is als een never-ending-story. Tenminste, ik heb het vaak als zodanig ervaren. Misschien komt dit mede omdat ik nooit echt een verhaallijn heb bepaald. Zoals al aangegeven: Zelfs geen titel. Ik ben gewoon gaan schrijven en heb jaren lang in mijn telefoon onder “Samsung notes” vele vaak onsamenhangende stukken geschreven. Eigenlijk eerder losse en soms warrige notities.
Ik ontdekte dat alle antwoorden op deze vraag niet meer is dan een verzameling van ideeën die zijn gestoeld op al datgene wat ik ooit heb gelezen, gehoord, begrepen en denk of meen te weten. [quote & korte tekst]
Ik heb over uiteenlopende onderwerpen geschreven hetgeen u ook in mijn boek terug zult zien. Dit dus zonder hierbij vast te houden aan een verhaallijn, structuur of welke “schrijfregels” dan ook. Een verhaal dat min of meer organisch tot stand is gekomen en zijn weg heeft gevonden. Op de meest vreemde en onverwachte momenten kreeg ik inspiratie om weer een notitie te maken in mijn telefoon: tijdens het autorijden, wandelen, ’s-nachts als ik niet kon slapen, tijdens gesprekken met familie of vrienden, et cetera.
In mijn boek beschrijf ik in essentie mijn ‘zoektocht’ naar een antwoord op de vraag “wie ben ik”. Ik ontdekte dat alle antwoorden op deze vraag niet meer is dan een verzameling van ideeën die zijn gestoeld op al datgene wat ik ooit heb gelezen, gehoord, begrepen en denk of meen te weten. Voor mij zijn dit niks anders dan aangeleerde “waarheden”.
Tijdens mijn zoektocht heb ik mezelf onder andere georiënteerd op het gebied van filosofie, psychologie en spiritualiteit. Ik ontdekte dat de inzichten die voortkomen uit deze “invalshoeken” tegenstrijdig dan wel onverenigbaar zijn met intimiteit. Intimiteit heeft namelijk alles met ons zelf te maken en niet zozeer met een aantal generieke uitgangspunten met veelal een (pseudo) wetenschappelijke basis die hier ver van weg staan.
creativiteit en inspiratie geen ‘functionaliteiten’
Tijdens het schrijven van mijn boek ervaarde ik dat zoiets als creativiteit en inspiratie geen ‘functionaliteiten’ zijn met een aan- en uitknop. Op momenten dat ik wilde gaan schrijven leken beiden namelijk in de verste verte niet te bekennen. Dit terwijl zij zich dus op de meest onverwachte momenten leken op te dringen. Dan ontstond er een soort ‘schrijversroes’ waarbij het besef van tijd soms vervaagde. Creativiteit en inspiratie laten zich dus moeilijk sturen of controleren. Anders zou ik vast geen zeven jaar over mijn boek hebben gedaan.
Het ontbreken van een tevoren bepaalde verhaallijn, maakte het voor mij makkelijker om te schrijven over dat wat ik echt voel en ervaar. Het boek heb ik ook geschreven met het idee dat de inhoud hiervan zo authentiek als mogelijk moet zijn. Of in ieder geval als zodanig (authentiek) voelen. Geen commercieel geschreven verhaal met een strakke en wellicht soms voorspelbare of voorgeprogrammeerde verhaallijn dus.
eindelijk
Op een of andere wijze komen de losse eindjes aan het eind van het boek veelal weer samen. Hier kwam ik pas achter nadat ik alle notities op chronologische volgorde, op datum dus, onder elkaar plaatste in Word. Deze constatering verraste mij zelf aangezien ik hier niet bewust mee bezig ben geweest gedurende het maken van de vele “notities”.
Na vele malen lezen, aanpassingen, toevoegingen en verdere verbeteringen wist ik op enig moment simpelweg dat het goed was, klaar. Niet omdat ik het beu was om nog langer te schrijven, maar omdat het goed voelde. De drang om verder te sleutelen en bij te schaven hield op en mijn boek was een gegeven. Eindelijk. Een resultaat waar ik zelf erg tevreden mee ben.
GuruBzie